Haber7
Geçtiğimiz yıl 6 Şubat’ta gerçekleşen zelzeleler, geride büyük acılar bıraktı. Kar yağışıyla gelinliğini giyen kentler, saat 4’ü 17 geçe yerini enkazlara bıraktı.
Son vakitlerde ülke genelinde sarsıntı gündemi düşse de depremzedeler hala bu felaketin travmasını atlatmaya çalışıyor.
Kabus dolu o gece ve sonrasında, canını kurtaranlar hem keskin soğukla hem barınma meselesiyle gayret etti. Devletimiz ve halkımız bu güç günlerde dayanışmayı bildi. Ve Türkiye tek yürek olarak tekrar ayağa kalkmayı başardı.
Peki, şu anda depremzedeler ne yapıyor ve acıları dindi mi?
İşte o yarım kalan öyküler ve arama kurtarma çalışmalarına katılan kahramanlar…
HATİCE TÜMSAVAŞ, 101 YAKININI KAYBETTİ
Kahramanmaraş merkezli sarsıntılarda 7 yaşındaki kızının yanı sıra 101 akrabasını kaybeden Hatice Tümsavaş, gelinlik çağındaki kızların çeyizini tek eliyle etrafındakilerin de yardımıyla ilmek ilmek dikiyor.
Depreme Adıyaman’da 3 çocuğu ile yakalanan Tümsavaş, yıkılan 4 katlı binanın enkazında 7 yaşındaki kızı Elif’i kaybetti, 2 çocuğu ile kendisi 9 saat sonra kurtarıldı.
Kolonun altında kalan sol kolunu doku ve kas kaybı nedeniyle kullanamayan Tümsavaş, tüm acılarına karşın Adıyaman Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğüne bağlı K12 konteyner kentte açılan kursta, gelinlik çağındaki kızların çeyizliklerini usta öğreticilerin yardımıyla dikerek acılarını unutmaya çalışıyor.
Tümsavaş, AA muhabirine, doğum tarihi farklı olan binlerce kişinin 6 Şubat‘ta hayatını kaybettiğini, mevt tarihlerinin ortak yazıldığını söyledi.
“BENİ SON KERE ÖPTÜ, ‘ANNEM, ÇOK HOŞ KOKUYORSUN’ DEDİ”
Deprem öncesi tüm çocuklarını öperek yatırdığını belirten Tümsavaş, şöyle devam etti:
“Saat 23.00’e geliyordu. Oğlumu yatağa koyacakken ölen kızım Elif bana son defa derin derin baktı, ürktüm. Elif’e ‘Bir şey mi var anneciğim, neden o denli bakıyorsun?’ dedim. ‘Hayır’ dedi. Oğlumu yerine yatırdığımda Elif geldi kucağıma. Beni son defa öperek, ‘Annem, çok hoş kokuyorsun.’ dedi. Öptüm, ‘Sen de cennet üzere kokuyorsun’ dedim. Son defa yatağına yatırdım. Kızım saat 20.00 oldu mu uyuyan bir çocuktu, 23.00’e kadar uyumadı. Son kere eşime sesli ileti atmış, fotoğrafını çekmiş. Ben de son sefer sarıldım, yatağına koydum. Sonraki güne kalkamadık zati.”
Depremin sesiyle uyandığını anlatan Tümsavaş, çocuklarının çığlıklarıyla odalarına hareket ettiğini lakin kolonun kırılması ve tavanın üzerine çökmesiyle hareket alanının kalmadığını tabir etti.
Tümsavaş, 10 saniyede binanın yıkıldığını ve karanlıkta yalnızca çocuklarının sesini duyabildiğini vurguladı.
“KIRILAN KEMİKLERİN SESİ BANA GELİYORDU”
Enkaz altında yaşadıklarını paylaşan Tümsavaş, şunları kaydetti:
“Elif’in sesini duymadım. Büyük kızım seslenebiliyordu bana. Ben hiç nefes alamıyordum. Tavan üzerimdeydi. Kolon da kolumun üzerinde ve Elif’in üzerindeydi. Sol kolumdaydı Elif. Oğlum Alpaslan’ın ağlama sesleri geliyordu. Nefes alamıyorduk. O süreç benim için şöyle oldu; bu bir bitiş noktası, artık kimse bizi burada görmez, mümkün değil. Büyük kızım ağladığında ‘Anne Elif’in sesi gelmiyor.’ dedi. ‘Elif melek oldu.’ dedim. Can vermeye başlıyormuş üzere hissediyordum. Ciğerlerim ağzımdan geliyordu. Kırılan kemiklerin sesi bana geliyordu. Ağrı hissetmiyordum o an, zira çocuklarımın ağlama sesleri ve Elif’in mevti bana daha çok ağır gelmişti.”
Tümsavaş, 101 yakınını kaybettiğini, Ankara‘da 6 aylık tedavi süreci bitince memleketine döndüğünü tabir etti.
Kaldığı konteyner kentte Adıyaman Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğünün açtığı dikiş nakış kursuna usta öğreticilerin daveti üzerine katıldığını aktaran Tümsavaş, kursta kendisine moral ve takviye verildiğini vurguladı.
Tümsavaş, daha evvel konutunda ferdi olarak nakış işi ile uğraştığını lisana getirerek şöyle konuştu:
“Her şeylerini kaybeden kursiyerler, sıcak çay eşliğinde ortak kederlerini atlatmak için burada bir ortada. Kursta çeyizlik eserler yapıyoruz. Yöresel kanaviçe işlerimiz, havlularımız, seccade ekiplerimiz, danteller, elbiseler, dokuma çantalarımız var. Hepsi el emeği göz ışığı. Daha evvel konutumuzda yapıp kullandığımız ikramlık eşyalar var burada. Alışılmış onlara dair hiçbir şeyimiz kalmadı lakin tekrar bu hoşlukları görebilme fırsatımız oldu.”
YUNUS TOSUN, KONTEYNER KENTTE ARIZALARI GİDERİYOR
Depremlerde Adıyaman’da evininin enkazından 3 gün sonra çıkarılan, eşini, oğlunu ve sağ bacağını kaybeden Yunus Tosun, depremzedelerin yardımına koşuyor.
Tosun ailesi geçen yıl Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’taki sarsıntıya, Turgut Reis Mahallesi’ndeki 5 katlı binanın birinci katındaki konutlarında yakalandı.
Binanın yıkılması sonucu 3 gün enkaz altında kalan Yunus Tosun (42) ile kızı Ecrin Tosun (13) kurtuldu, eşi Hilal Tosun (39) ve oğlu Emre Anıl Tosun (10) hayatını yitirdi.
Depremde sağ bacağını kaybeden Tosun, Ankara Etlik Kent Hastanesi‘ndeki 8 aylık tedavisinin akabinde Adıyaman‘a dönerek, 13 yaşındaki kızıyla hayata tutunmaya başladı.
Altınşehir Mahallesi’ndeki K1 konteyner kentte Toplum Faydasına Çalışma Programı (TYP) kapsamında işe alınan Tosun, burada konteynerlerin kapı ve pencere kilit aksamlarını tamir ederek acısını hafifletmeye çalışıyor.
Yunus Tosun, AA muhabirine, sarsıntılarda eşini, oğlunu ve sağ bacağını kaybettiğini, meskenlerinin birinci zelzelede yıkıldığını söyledi.
Evlerinin zelzelenin birinci 10 saniyesinde çöktüğünü, kendisinin de 72 saat boyunca enkaz altında kaldığını aktaran Tosun, kızının ise 8 saat sonra enkazdan çıkarıldığını anlattı.
“Oğlumun 16 saat boyunca enkazda başını tutabildim. Onu da çıkardılar, hatta çıkardıklarında yaşıyordu, lakin daha sonra vefat etti.” diyen Tosun, 8 aylık tedavisinin akabinde kente geldiğini belirtti.
“EŞİMİN VE ÇOCUĞUMUN ACISINI BU UĞRAŞ HAFİFLETİYOR”
Sağ bacağının ampute edildiğini, sol bacağı ve sol elini kullanırken zorlandığını aktaran Tosun, annesi ve kardeşini kaybeden kızının ruhsal olarak çok âlâ olmadığını kaydetti.
Hayatın kaldığı yerden devam ettiğini tabir eden Tosun, şöyle konuştu:
“Hayat kaldığı yerden devam ediyor, kızımla konteyner kentte kalıyorum. Tıpkı vakitte burada TYP kapsamında işe alındım, teknik ofise bakıyorum. Kapı ve pencere arızalarını gideriyorum. Burada afetzedelerin yardımına koşuyorum. Hepimizin bu memleketi ayağa kaldırmak için elinden geleni yapması gerekiyor. Burada süreksiz de olsa çalışıyoruz, vaktimiz geçiyor. Eşimi ve çocuğumu kaybetmenin acısını bu uğraş hafifletiyor. İnşallah bize takım da verirlerse işe devam ederiz.”
Akülü araç talebinde bulunan Tosun, yürümekte zorlandığı için yetkilerden ve hayırseverlerden akülü araç için dayanak beklediğini kelamlarına ekledi.
YİĞİT AKAR, KENDİ BOTLARINI VEREN İTFAİYECİYİ UNUTAMIYOR
Depremlerde Gaziantep’in İslahiye ilçesindeki konutu yıkılan ve 89 saat sonra kurtarılan Yiğit Akar, kendisini enkazdan çıkarırken botlarını veren itfaiyecinin “manevi kardeşi” oldu.
6 Şubat 2023’teki sarsıntıya Çamlıca Mahallesi’ndeki 6 katlı Cumhuriyet Apartmanı’nda yakalanan Yiğit Akar (25), zelzelenin 89. saatinde Zonguldak’ın Ereğli ilçesinden gelen itfaiye takımının kurtarma çalışmalarının akabinde hayata tutundu.
Aynı konuttaki babası, annesi ve kız kardeşini sarsıntıda kaybeden Akar, kurtarılırken ayaklarının üşümemesi ve ziyan görmemesi için botunu kendisine veren itfaiyeci Burak Demirören‘i unutamıyor.
Demirören ile irtibatını hiç kesmeyen Akar, vakit zaman telefonla imajlı konuştuğu “kurtarıcısı”na minnettar.
“BANA BUNLAR BERBAT BİR DÜŞ ÜZERE GELİYOR”
Akar, AA muhabirine, yaşadıkları büyük afeti unutamadıklarını ve hiçbir vakit da unutamayacaklarının söyledi.
Deprem sırasında uyanık olduğunu anımsatan Akar, “Depremin bu türlü yıkıcı olduğunu varsayım etmiyordum. Bina çabucak yıkıldı, ölmeyi bekledim. Hiç kurtulacağımı zannetmiyordum. 89 saat bana 2 hafta üzere geldi. Enkazdan kurtulduğumda 4 gün falan geçmiş ancak ben çok daha uzun sanıyordum.” dedi.
Enkazdan kurtarıldıktan sonra ailesini kaybettiğini öğrendiğini belirten Akar, “Her şeyden değerlisi ailem gitti. Yaşamaya çalışıyoruz. Sarsıntının akabinde bir yıl geçti ancak daha dün üzere. Bu sarsıntı, 10 yıl da 20 yıl da geçse unutulmaz. Bir yıl, çok süratli geçti, daha dün üzere. Bana bunlar berbat bir düş üzere geliyor. Konutum yıkılmamış sanıyorum. Bu düş bitecek de uyanacağız ve konutumuza dönecekmişiz üzere geliyor.” diye konuştu.
Akar, enkaz altında kendisine bot veren itfaiyecinin hatırlatılması üzerine, “Burak ağabeyin yüzü hale çok net formda gözümün önünde. Orta sıra imajlı biçimde görüşüyoruz lakin yüz yüze bir ortaya gelmeyi çok isterim. Üniversiteyi bitirdim ve şu an iş arıyorum. İşe girdiğim vakit birinci maaşımla Burak ağabeyime bot alıp göndereceğim. Hatta kendisine vermek istediğim daha uygun armağanlarım olacak, ziyaret edeceğim. İnşallah işim olursa kendisini ziyaret edeceğim.” tabirini kullandı.
“BOTUN LAFI OLMAZ, SEN BİZİM MANEVİ KARDEŞİMİZSİN”
Yiğit Akar ile cep telefonuyla manzaralı sohbet eden itfaiyeci Demirören ise Akar’ı görmekten memnunluk duyduğunu lisana getirdi.
Akar’ı manevi kardeşi olarak gördüğünü anlatan Demirören, bot için kendisine teşekkür eden Akar’a, “Botun lafı olmaz. Keşke elimizden daha fazla şeyler gelseydi. Sarsıntı anında seni 89 saat sonra görünce bütün yorgunluğumuzu aldın. Hepimiz birbirimize sarılmıştık. Artık o an aklıma geldi ve tüylerim diken diken oldu. Her vakit yanınızdayız. Seni ne muhtaçlığın varsa bir telefon kadar yanındayız.” dedi.
GÜRKAN ZİRVE, EŞİNİ, 2 ÇOCUĞUNU VE 57 AKRABASINI KAYBETTİ
Kahramanmaraş merkezli zelzelelerde oturduğu meskeni yıkılan, eşini, 2 çocuğunu ve 57 akrabasını kaybeden Gürkan Zirve, geçen yıl kutladığı eşinin doğum gününden geriye kalan fotoğraflarla avunuyor.
Depreme, Adıyaman’ın Gölbaşı ilçesindeki Yavuz Selim Mahallesi’nde bulunan Ecem Apartmanı‘nda yakalanan Zirve ailesi, 6 Şubat tarihindeki birinci sarsıntılarda enkaz altında kaldı.
Eşi Derya, çocukları Yusuf (7) ve Ece’yi (13) kaybeden ve 17 saat sonra enkazdan çıkarılan 44 yaşındaki Gürkan Tepe, 57 akrabasını da toprağa verdi. Müteahhitlik yaptığı ilçede, inşaat gereci satan iş yeri ile depoları da yıkılan Zirve, bir müddet evvel enkazdan çıkardığı materyallerle yine iş yeri açtı.
Olayın acısını hala atlatamadığını lisana getiren Zirve, bugün ise vefat eden eşinin doğum gününün yıl dönümünde hüznünü bir kere daha hatırladı. Geçen yıl tıpkı tarihte doğum günü için hazırladıkları gecede çekilen görüntülerle anılarını tazeleyen Zirve, ailesini kaybettiği binanın bulunduğu alana gelerek acılarını tazeledi.
KENDİ YAPTIĞI KONUTLAR SARSINTISI HASARSIZ ATLATTI
İlçede müteahhitlik yaptığını inşa ettiği hiçbir binasının hasar almadığını söz eden Zirve, şöyle konuştu:
“Hamdolsun yaptığım binalarda hiçbir can kaybı yok. Lakin maalesef oturduğum bina zelzelede çabucak yıkıldı. Zelzelede oğlumu, kızımı ve eşim kaybettim. 17 saat enkaz altında kaldım ve kurtarıldık. Binamız 5 katlıydı ve sarsıntının birinci saniyelerinde yıkıldı. Ben uyumuyordum, sarsıntı oldu, çocuklarımı kurtarmak için koştum lakin maalesef dört adım attım yıkılmaya başladı. Oğlumun son nefesini duydum. Saatler sonra kızımı kurtarıyorlardı, kızım sesiyle benim yerimi buldular. Maalesef kızım, baba, annem vefat etti. Çok güç 17 saat geçti lakin ömrümden güya 17 yıl geçti. Allah bir daha bu millete bu türlü bir acı vermesin.”
“EŞİM MAHALLEYİ ÇOK SEVİYORDU, “BURADA KALALIM’ DEDİ”
Depremden evvelki aylarda kendi yaptırdığı meskenlerden birine taşınmak için tekliflerde bulunduğunu lakin eşinin kabul etmediğini aktaran Zirve, şöyle devam etti:
“Eşim mahalleyi çok seviyordu, ‘Burada kalalım’ dedi. Merhum eşime dedim; ‘yaptığımız binalarda birine oturalım’, mahalleyi çok sevdiği için bu mahallede kaldık. Bugün de eşimin doğum günü. Zelzeleden bir hafta evvel bir kolye almıştım eşime, doğum gününü kutlamıştık. Bir yıl geçti lakin emin olun nasıl geçti bilmiyorum. Adıyaman’da 57 akrabamız vefat etti. İşyerim ve depolarım hepsi gitti. Binada tesadüfen yalnızca 3-4 aile vardı, 7-8 aile o gün binada yoktu. Binamızda 8 can kaybımız var.”
Deprem anını ve sonrasında yaşadıklarını bir an olsun unutamadığını anlatan Zirve, “Allah korusun bugün Türkiye’nin neresinde zelzele olsa emin olun saniye durmam giderim. Enkaz altında kalmak kolay değil, bir saniye bile geçmiyor. Anne yahut babaysanız çok sıkıntı. İkinci zelzelede de enkaz altında yakalandım. Beni kurtarırken ikinci zelzele oldu. Artık ölmeyi de istiyordum. Her taraftan beşerler koşarak geldi bize yardıma. Devletimiz birinci saniyeden beri yanımızdaydı.” diye konuştu.
CAN YAĞLICI, KIBRIS’TA VATANİ GÖREVİNDEYKEN SARSINTIYA YAKALANDI
Vatani misyonu sırasında meydana gelen 6 Şubat’taki zelzelede ailesi ve akrabalarının yaşadığı 10 katlı binanın yıkılması sonucu anne, babası, kız kardeşi ve akrabalarının birçoklarını kaybeden Can Yağlıcı, anneannesiyle hayata tutunmaya çalışıyor.
Kahramanmaraş merkezli zelzelelerde vatani misyon için Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti‘nde (KKTC) bulunan Yağlıcı, Osmaniye‘de yaşayan ailesine bir türlü ulaşamadı.
Komutanlarının da dayanağıyla AFAD yardım uçağıyla çabucak Osmaniye‘ye gelen Yağlıcı, takımların yardımıyla tamamı çöken 10 katlı Bilge Apartmanı’nda anne, baba ve kız kardeşinin birbirine sarılı cansız vücutları ile tıpkı apartmanda yaşayan 10 akrabasının cenazelerine ulaştı.
Anneannesiyle hayata tutunmaya çalışan Yağlıcı, apartmanın inşasında sorumlu olanların cezalandırılmasını istiyor.
“BABAMDAN GERİYE TEK HATIRA YÜZÜĞÜ KALDI”
Can Yağlıcı, AA muhabirine, çok sıkıntı günler geçirdiğini anlattı.
Acısının çok büyük olduğunu aktaran Yağlıcı, şöyle devam etti:
“7 Şubat’ta Osmaniye’de olabildim. Konutumuzun olduğu yere geldim fakat bina yerinde yoktu, enkaz çalışmaları devam ediyordu. AFAD görevlilerine binanın krokisini verdim, termal kameralarla baktılar ve oturma odasında üç kişinin birbirlerine sarılmış bir formda cenazelerine ulaşıldı. Ben ailemi bu halde enkazdan çıkardım. Annem, babam ve kız kardeşim olmak üzere 13 cenazem var o binada. Çok güç bir süreçti, kuvvetli bir imtihan. Enkazda babamın yüzüğünü buldum, babamdan geriye tek hatıra yüzüğü kaldı. Annemin güler yüzü, kız kardeşimin masumiyeti bana kalan tek yadigar. Şu an tahminen dik durabiliyorum tahminen konuşabiliyorum fakat içimde kopan fırtınaları kimse bilemez.”
Yağlıcı, bu kuvvetli süreçte Osmaniye Valisi Erdinç Yılmaz’ın çok dayanağını gördüğünü söyledi.
Anneanne Müzeyyen Çoğal ise zelzelede kaybettiği kızı, torunu ve damadının acılarının birinci günkü üzere taze olduğunu söyledi.
Kızının kendisine çok düşkün olduğunu anlatan Çoğal, “Kızım her şeyimdi, elim ayağımdı. ‘Bana bir şey olursa yavrum dayanamaz’ derdim. Nereden bileyim benden evvel gideceğini, yerleri cennet olsun, ışık içinde yatsınlar. Geriye bir torunum kaldı, her gün ona bir şey olmaması için dua ediyorum.” diye konuştu.
SEMRA CEYLANGÜDEN, OĞLUYLA SON KONUŞMASINI UNUTAMIYOR
Hatay’ın Antakya ilçesinde 6 Şubat sarsıntılarında yaşadıkları binanın çökmesi sonucu eşi ve kızıyla enkazdan yaralı kurtulan 36 yaşındaki Semra Ceylangüden, o gün oğlunu kaybetmenin acısını birinci günkü üzere yaşıyor.
Ceylangüden, Kahramanmaraş merkezli sarsıntılara, Güzelburç Mahallesi’nde 5 kattan oluşan 58 blokun tamamının yıkılması sonucu yaklaşık 1200 kişinin hayatını kaybettiği “600 Meskenler Konut Yapı Kooperatifi”nde eşi, çocukları Yağmur (11) ve Muzaffer (6) ile yakalandı.
Enkaza dönen binadan zelzelenin 10’uncu saatinde kendi imkanlarıyla çıkan Semra Ceylangüden’in kızı Yağmur ve eşi de yaralı olarak kurtarıldı.
Bölgeye gelen arama kurtarma grupları, 72 saat sonra Muzaffer’in cansız vücuduna ulaştı.
Aile, tedavilerinin akabinde İskenderun Teknik Üniversitesi yerleşkesinde bulunan konteyner kentinde ömrünü sürdürüyor.
DEPREM ÖNCESİ AİLESİYLE VEDALAŞIR ÜZERE KONUŞMUŞ
Evladını kaybetmenin acısını yaşayan Ceylangüden AA muhabirine, tüm acılara karşın hayata tutunmaya çalıştıklarını söyledi.
Deprem günü oğlu Muzaffer ile yaptığı konuşmayı anlatan Ceylangüden, “Deprem sabahı saat 04.00 üzere oğlum beni uyandırdı. Yatırdığım oğlum, ‘Anne seni çok seviyorum’ dedi. Ben de yatmasını, yarın okulunun olduğunu söyledim. Sonra, ‘Anne, ablamla babama da söyle onları da çok seviyorum’ dedi.” tabirini kullandı.
Ceylangüden, kısa mühlet sonra zelzelenin olmasıyla enkazda kaldığı dakikalarda yakınında olan kızı Yağmur’un sesini duyduğunu lakin oğlundan ses alamadığını lisana getirdi.
ENKAZ ALTINDAYKEN KIZININ SESİ GÜÇ VERDİ
Deprem sabahını unutamadığını belirten Ceylangüden, şöyle devam etti:
“Eşime, ‘deprem oluyor galiba’ dedim. Ondan sonra ben ve eşim, ‘çocuklar’ diye bağırdık. ‘Yağmur, Muzaffer’ demeye kalmadı. Muzaffer, ‘anne’ diye bağırdı ve mesken büsbütün yıkıldı. Kızımın sesi güç verdi. Ufak bir delik vardı. Oradan her yerin yıkıldığını gördüm. Bir umut ışığı gördüm. Kızımdan ses gelmeseydi katiyen o ışığı göremezdim. Zira oğlumun öldüğünü anlamıştım. Üzerinden bir yıl geçti neredeyse lakin hala yanıyorum. Yaklaşık 2 ay ayaklarımdan ötürü hiç yürüyemedim. Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın. Meskenim, barkım, yuvam hiçbir şey umurumda değil. Evladımı alsaydım, diğer bir şey istemezdim. Evladımın hasreti hiç bitmiyor.”
İLHAMİ EKİN VE AİLESİ DIŞARI FIRLAYAN TELEFON SAYESİNDE KURTULABİLDİ
Malatya’nın Niyazi Mısri Mahallesi’nde yaşayan 5 kişilik Ekin ailesi, 6 Şubat’taki zelzelede çöken meskenlerinin enkazında kaldı. Baba İlhami Ekin’in cep telefonu, konut çöktüğü sırada sokağa fırladı.
Yabancı asıllı bir kişi sokakta çalan cep telefonunu açarak, arayan Ekin ailesinin yakınlarına konutun çöktüğünü haber verdi.
Olay yerine gelen akrabaları, baba İlhami, anne Songül, kızları Tuba ve Suna ile oğlu Muhammed Ekin’i bulundukları yerden yaklaşık 6 saat sonra çıkarabildi.
Muhammed Ekin kaldırıldığı hastanede hayatını kaybetti, yaralı öbür aile üyeleri ise tedavi altına alındı.
“ALLAH DEVLETİMİZDEN RAZI OLSUN, BİZ RAZIYIZ”
Acıbadem Konteyner Kent’te kalan İlhami Ekin, AA muhabirine, çok sıkıntı bir süreçten geçtiklerini söyledi.
Deprem gününü anlatmakta zorlandığını söz eden 58 yaşındaki Ekin, “Yaşadıklarımızı lisana dökemiyorum. O gün kıyametti, anlatmak çok güç. Oğlum vefat etti, lise son sınıftaydı, tatlıydı, namazındaydı. Allah o günleri geri vermesin.” dedi.
Yaklaşık 3 ay hastanede tedavi gördüğünü anlatan Ekin, “Ben biraz toparlandım, artık yürüyorum. Tam iyileşmesem de yürüyorum. Bir kızımın burun kemiği içeri girdi, ameliyat olması gerekiyor, rahat nefes alamadığı için yatamıyor, uyuyamıyor.” diye konuştu.
Ekin, kızı Suna’nın ise şimdi tam manasıyla yürüyemediğini lisana getirerek, “Kızım artçılardan korktuğu için hastanede kalamıyor. Sıhhat Müdürlüğünce tahsis edilen araçla fizik tedaviye gidiyor.” sözünü kullandı.
İhtiyaçlarının devlet tarafından karşılandığını belirten Ekin, “Devletimiz zelzele sürecinde bize çok düzgün baktı, yanımızda oldu.” dedi.
Emekli İlhami Ekin, eşinin, bakıma muhtaç kızının muhtaçlıklarını karşılamakta zorlandığını vurgulayarak, şunları kaydetti:
“Eşim ve kızım Arslantepe Mahallesi’nde bir konteynerde kalıyor. Konteyner, Arslantepe Höyüğü Hafriyat Heyeti Lideri Prof. Dr. Francesca Balossi Restelli’ye ilişkin. Restelli konteynerini kızıma bıraktı. Kızımın bakımına halası da yardım ediyor, buraya kızımın yanına geliyorum. Allah devletimizden razı olsun, biz razıyız. Kiracıydık, Allah bize de herkese de konut nasip etsin, huzurlu bir yuva istiyoruz.”
MEHMET AKTAŞ, 16 YAKININI KAYBETTİ
Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat sarsıntılarında çocukları ve torunları başta olmak üzere aile fertlerini kaybedenler, ortadan bir yıl geçmesine karşın azalmayan acılarıyla gayret ediyor.
Gaziantep’in İslahiye ilçesindeki Doğansoy Apartmanı’nda ikamet eden Mehmet Aktaş ve ailesi, 6 Şubat 2023’teki birinci sarsıntıda binanın yıkılması sonucu enkazda kaldı.
Kızı, damadı ve iki torununu kaybeden 55 yaşındaki Aktaş, eşi ve öbür kızı ile kaldığı 1 Nolu Hayat Merkezindeki konteynere astığı aile fotoğraflarına bakarak anılarını hatırlıyor.
Yakınlarını kaybetmenin acısını unutamayan Aktaş, AA muhabirine, zelzelede yaşadıklarının daima aklında olduğunu söyledi.
Aktaş, zelzelenin meydana geldiği gece konutta eşi ve kızı ile olduğunu belirterek, “Sarsıntıya uyandım. Yatak odasındaki dolap üzerime gelmişti. Allah’ın verdiği güçle dolabı üzerimizden kaldırdık. Eşimi uyandırdım. Meskende adeta dans eder üzere kapıya yetişemiyoruz. Çocuk odasında kızım kalıyordu. Kızımın da sesini duyuyorum ancak göremiyordum. Daha sonra büyük bir ses geldi, geriye dönüp baktım ki duvarlar yok. Kapılar kilitlenmişti.” dedi.
Evinin, apartmanın birinci katında olduğunu anlatan Aktaş, ikinci katta ise öteki kızı, iki torunu ve damadının yaşadığını söz etti.
İlçede uzun yıllar esnaflık yapan Aktaş, zelzelede konutunun yanı sıra iş yerinin yıkıldığını, otomobillerinin da kullanılamaz hale geldiğini vurgulayarak, “Kızım, damadım ve iki torunum sarsıntıda hayatını kaybetti. Rabb’im sabır versin. Allah bir daha bu türlü acılar göstermesin. Sarsıntısı geride bırakalı 1 yıl oldu lakin biz acısını unutamıyoruz. Mal mülk hepsi geri gelir de ciğer gelmiyor.” diye konuştu.
Depremde 16 yakınını kaybettiğini aktaran Aktaş, hayatını kaybeden tüm depremzedelere rahmet, yakınlarına sabır diledi.
RIZA DEMİRDAĞ SARSINTININ AKABİNDE YÜZ FELCİ GEÇİRDİ, ŞEKER HASTASI OLDU
Depremzede emekli öğretmen 75 yaşındaki Rıza ve eşi Sevim Demirağ da birebir hayat merkezindeki konteynerde kalıyor.
Oğlu, gelini ve iki torunu zelzelede vefat eden Sevim Demirağ, afet esnasında sarsıntıyla uyandığını ve çocuklarını yanına aldığını söyledi.
Demirağ, sarsıntı sırasında konutun yıkılmasıyla birden gökyüzünü gördüğünü söz etti.
Rıza Demirağ ise sarsıntının akabinde yüz felci geçirdiğini ve şeker hastalığına yakalandığını anlattı.
Türkiye’nin zelzelelerde yasa boğulduğuna işaret eden Demirağ, İslahiye’den tayin isteyip giden öğretmenlere ise geri dönmeleri davetinde bulundu.
Demirağ, mezarlığa gitmek istemediğini belirterek, “Eskiden beşerler mezarlıkta beni görmediği vakit sorarlardı. Allah o günleri bir daha yaşatmasın. Sarsıntıda oğlumu, gelinimi ve iki torunumu kaybettim. Onların acılarını unutamıyorum. Komşularımdan yetim olan iki çocuk vardı, onların mevti de beni çok üzdü. Onlarla ikinci bir aileydik.” tabirini kullandı.
MEHMET TUZCU: ZELZELE ANILARIMIZI DA ALIP GÖTÜRDÜ
Depremlerin merkez üssü Kahramanmaraş’ta en çok can kaybının yaşandığı yerlerden Ebrar Sitesi’nde 69 yakını vefat eden Mehmet Tuzcu, enkaz altında kalan anılarını kalbinde ve zihninde canlı tutmaya çalışıyor.
Ailesi ve akrabaların yaşadığı Şazibey Mahallesi Ali Sezai Bulvarı’nda yer alan Ebrar Sitesi’nde yıllarca ikamet eden 32 yaşındaki Tuzcu, arkadaşının, sitedeki binaların mümkün sarsıntıda yıkılabileceği istikametindeki ihtarından etkilenerek afetten 5 gün evvel taşındı.
Yıkılan Yavuz Apartmanı’nda, zelzeleden saatler evvel ziyaret edip ayrıldığı ailesini son kere gören Tuzcu, 22 bloktan oluşan ve yaklaşık 1400 bireye mezar olan sitede babası Ali, annesi Kamer, kız kardeşi Seda, erkek kardeşi Talip ve babaannesi Hatice Tuzcu’nun da ortalarında bulunduğu 69 yakınını kaybetti.
Akrabalarının Onikişubat ilçesi Cücelli Mahalle Mezarlığı’ndaki kabirlerini ziyaretinde yine yaşadığı hüznüne duaları ve gözyaşları eşlik eden Tuzcu, afetin birinci yılını geride bırakırken yitirdiği sevdiklerinin anılarını zihninde canlı tutuyor.
“HER ŞEYİNİ ALIP GÖTÜRÜYOR, YALNIZCA ZİHNİNDEKİLER KALIYOR”
Tuzcu, AA muhabirine, 6 Şubat’taki zelzelelerde ölenlere Allah’tan rahmet, yakınlarına başsağlığı diledi.
Depremden 5 gün evvel taşındığı Ebrar Sitesi’nin yerle bir oluşuna şahitlik ettiğini anlatan Tuzcu, çabucak hemen bütün akrabalarının birebir sitede farklı bloklarda ikamet ettiğini söyledi.
Tuzcu, sarsıntının akabinde 11 gün boyunca kendi hurda şirketlerine ilişkin iş makineleriyle akrabalarının cenazelerini aradığını aktardı.
Depremin bütün sevdiklerini kendisinden ayırdığını lisana getiren Tuzcu, “Annemi, babamı, kız ve erkek kardeşimi, babaannemi ve yakınlarımı kaybettim. Olağanda birisi konutta vefat etse bir sürü eşyası, fotoğrafları, anıları kalır lakin hiçbir şeyleri kalmadı. Bir tane dahi fotoğrafı kalmadı.” diye konuştu.
Tuzcu, yalnızca toplumsal medyadaki fotoğraflara ulaşabildiğini, konutlarındaki albümlerin, özel eşyaların da enkazda yitip gittiğini belirterek, “Deprem daha ağır bir şeymiş. Her şeyini alıp götürüyor, yalnızca zihnindekiler kalıyor.” dedi.
İki amcası ve halasının zelzeleden sonra yalnızca 1 evladının kaldığını söz eden Tuzcu, annesini ve babasını kaybeden 5 yeğeninin de kendisine emanet olduğunu kaydetti.
BURADAN GEÇERKEN YUTKUNAMIYORUM
Akrabalarını kaybettiği sitenin yakınlarından geçerken hüzünlendiğine işaret eden Tuzcu, şöyle konuştu:
“Bir yıldan beri buraya gelemiyorum. Yan yoldan, aşağı yoldan geçerken yutkunamıyorum. Tarifsiz bir şey. Boğazım düğümlenerek geçiyorum. Arkadaşımın ihtarında sonra keşke ailemi ve herkesi buradan taşısaymışım. Pişman olduğum nokta bu. Onların buradan çıkmasını sağlayamadım. Elimde imkanlarım olsaydı da onları da çıkarmış olsaydım.”
Tuzcu, sarsıntının akabinde çok sorunlu günler geçirdiğini ve baba emaneti iş yerinde hayata tutunmaya çalıştığını kelamlarına ekledi.
158. SAATTE KURTARILAN GÖKHAN UĞURLU, EŞİNİN VE ÇOCUKLARININ ACISINI YAŞIYOR
Hatay’da 6 Şubat’taki zelzelelerin 158. saatinde enkazdan kurtarılan Gökhan Uğurlu, eşi ve 3 evladını kaybetmenin kederini yaşıyor.
Kahramanmaraş merkezli zelzelelerde merkez Antakya ilçesi Cebrail Mahallesi’ndeki, Uğurlu ailesinin de yaşadığı 6 katlı Daloğlu Apartmanı yıkıldı. Gökhan Uğurlu ile eşi Sibel (33), çocukları Zehra Işık (16), Zeynep (10) ve Mustafa Berat (7) enkaz altında kaldı.
Depremin akabinde bölgeye gelen arama kurtarma takımları, zelzeleden 158 saat sonra baba Gökhan Uğurlu‘yu, 159’uncu saatte ise kızı Zeynep’i yaralı olarak kurtardı.
Ekipler, ilerleyen saatlerde enkazda Gökhan Uğurlu’nun eşi Sibel ile çocukları Zehra Parıltı ve Mustafa Berat’ın cansız vücuduna ulaştı.
Depremin 158’inci saatinde kurtarılan Uğurlu, 159’uncu saatte çıkarılan kızı Zeynep ile Adana Kent Eğitim ve Araştırma Hastanesine kaldırıldı.
Hastanede tedavi altına alınan Uğurlu, 3 gün sonra bu defa de hayatta kalan tek çocuğu Zeynep’i kaybetti.
İstanbul’da devam eden tedavisinin akabinde memleketi Hatay’a dönen Uğurlu, Antakya Etraf Yolu’nda kurulan prefabrik çarşıda açtığı terzi dükkanında hayata tutunmaya çalışıyor.
“BABA CENNETTE SU VARSA ÖLMEK İSTİYORUM“
40 yaşındaki Gökhan Uğurlu, AA muhabirine, 6 Şubat’taki zelzelede ailesiyle yaşadıkları apartmanı terk etmek istedikleri sırada binanın yıkılmasıyla enkaz altında kaldıklarını anlattı.
Yakınında olan kızı Zeynep’in sesini duyduğunu aktaran Uğurlu, lakin gerisinden gelen eşi ve başka iki çocuğundan ses alamadığını söyledi.
Enkazda daima kızı Zeynep ile konuştuğunu ve teselli etmeye çalıştığını belirten Uğurlu, şöyle konuştu:
“Kızım enkazdayken daima ‘Baba çıkalım buradan, baba ne olur yardım et, gözlerim kararıyor, göremiyorum, dayanamıyorum.’ diyordu. Kızımın nefes alması için üzerindeki toprağı kazıyordum. Toprağı kazmaktan kollarım ve parmaklarım morardı. Bir orta kızım ‘Baba çok susadım. Şayet cennette su varsa ölmek istiyorum ben.’ dedi.”
Uğurlu, arama kurtarma gruplarının evvel kendisini, 1 saat sonra da kızı Zeynep’i yaralı kurtardıklarını, lakin eşi ve 2 çocuğunun cansız vücutlarına ulaştıklarını söz etti.
Hastanedeki tedavisi esnasında kızıyla görüşemediğini anlatan Uğurlu, “Kardeşime kızımı soruyordum. Bana âlâ olduğunu söylüyordu. Orada sol bacağını ve sol kolunu kesmişler. Birkaç gün sorunca ‘yaşıyor’ diyorlardı lakin ben artık dayanamaz oldum. ‘Yaşıyorsa beni kızımın yanına gerekirse sedyeyle götürün, çocuğumu göreceğim.’ dedim. O denli deyince vefat ettiğini söylemek zorunda kaldılar.” diye konuştu.
Uğurlu, Adana’nın akabinde bir müddet İstanbul’da tedavisinin devam ettiğini ve orada akrabalarının yanında kaldığını söyledi.
“KENDİMİ İŞİME VERDİM”
Ailesini kaybettiği memleketi Hatay’a 7 ay evvel döndüğünü ve terzi dükkanı açtığını aktaran Uğurlu, şunları kaydetti:
“Hatay’a döndükten sonra birinci 15-20 gün kendime gelemedim. Enkazda kaldığım için Hatay’ın zelzelede bu hale geldiği aklımın ucundan geçmezdi. Gördüğüm görüntü karşısında şok oldum. Kendimi 15 gün toparlayamadım. Konutumun enkazına gittim. Birinci başta konutumun enkazını tanıyamadım. Konutumu, karşısındaki bir marketin levhasından çıkarabildim. Daha sonra ailemin mezarlarını ziyaret ettim. Çok güç bir durum, anlatılmayacak kadar sıkıntı. Rabb’im düşmanıma bile bu türlü bir olay yaşatmasın. İnançlı insanız, metanetimi muhafazaya çalışıyorum. Kendimi işime verdim. Yavaş yavaş hayata tutunmaya çalışıyorum.”
EMRE BOZKURT, EŞİNİN VE ÇOCUKLARIN MEZARLARINA ARMAĞANLAR GÖTÜRÜYOR
6 Şubat sarsıntılarında eşi ve 2 çocuğunu kaybeden ve ailesinin Kahramanmaraş’taki mezarlığına 1 yıldır armağanlar götüren baba Emre Bozkurt, sevdiklerinin acısını birinci günkü üzere yaşıyor.
Depreme eşi Aynur (30), çocukları Hükümran (3) ve Beren (5) ile Onikişubat ilçesi Karamanlı Mahallesi’ndeki Pir Şamil Apartmanı’ndaki meskenlerinde yakalanan ve 7 saat sonra enkaz altından çıkarılan acılı baba, aile bireylerinin cansız vücutlarına 3 gün sonra ulaştı.
Ailesini kaybetmenin acısını birinci günkü üzere yaşayan ve 1 yıldır Kapıçam Kent Mezarlığı‘na eşi ve çocukları için çeşitli armağanlar getiren baba gününün büyük bir kısmını burada geçiriyor.
Eşi için kahve, çocukları için de yıkılan meskeninin enkazından topladığı en sevdiği oyuncakları mezara getiren Bozkurt, acısını birinci günkü üzere yüreğinde hissediyor.
Bozkurt, AA muhabirine, ailesini, geleceğini, hayallerini ve umutlarını 6 Şubat’ta bıraktığını söyledi.
Ailesinin Kapıçam Kent Mezarlığı’nda bulunan kabrini her gün ziyaret ettiğini anlatan Bozkurt, “Eşim kahveyi çok severdi. Her gün onun kahvesini yapıyorum. Çocuklarıma elimden geldiğince onların sevdikleri şeyleri getirmeye çalışıyorum. Burada dertleşiyorum, sohbet ediyorum. Her şeyimiz burada. Konuta nasıl eli boş gitmiyorsam dilim varmıyor ancak buraya da elim boş gelmiyorum. Onlarla yaşıyorum. Benim sevdiğim nerede? Burada. Beni seven nerede? Onlar da burada. Ben onları görmüyorum lakin onlar beni görüyor. Allah’tan tek dileğim onun isteğini kazanarak imanlı hoş bir biçimde Allah’a layık bir kul olarak kavuşmak. Eşime layık bir eş olarak ona kavuşmak, çocuklarıma layık bir baba olarak kavuşmak istiyorum.” diye konuştu.
Bozkurt, mezarlığı ziyaret eden beşerlerle acısının ortak olduğunu ve gün içinde mezarlıkta birçok yakınını kaybeden bireyle yolunun kesiştiğini lisana getirdi.
“ENKAZDAN YIRTIK OLARAK ÇIKARDIĞIMIZ KIYAFETLERİ KOKLUYORUM”
Evinin enkazından çıkan eşi ve çocuklarına ilişkin eşyaları sakladığını anlatan Bozkurt, şöyle devam etti:
“Enkazdan çıkan, çocuklarımın ve eşimin eşyaları konutta duruyor. Çocuklarımın çok sevdiği oyuncakları, kıyafetleri hatta zelzelede yırtık olarak çıkardığımız kıyafetlerine kadar hepsi otomobilimde, onları kokluyorum, onlara bakıyorum. Onlarla hani avunuyorum diyemem. Onlarla acımı yaşıyorum. Kızım anaokuluna gidiyordu okulda yaptığı klasörler, yaptığı fotoğraflar, çalışmalar ve para biriktiriyorlardı kumbaraları vardı. Oyuncak alacaklardı lakin kısmet olmadı. Yani 1 yıl da 10 yıl da geçse bu acı değişmeyecek. İnsanın sevgisi acısı kadar. Bizim acımız, sevgimiz her şeyimiz kalbimizde.”
EMİNE AKSU: NEREDEN BİLECEĞİZ Kİ SEVDİKLERİMİZLE SON DEFA KONUŞTUĞUMUZU
Osmaniye’de huzurevindeki nöbette sarsıntıya yakalanan Emine Aksu, tüm ailesini kaybettiği 6 Şubat’ın takvimden çıkarılmasını istiyor.
Aile ve Toplumsal Hizmetler Vilayet Müdürlüğüne bağlı Özden Huzurevi’nde hizmetli olarak çalışan Aksu, 5 Şubat’ı 6 Şubat’a bağlayan gece huzurevinde nöbete kaldı.
Ailesiyle en son 5 Şubat’ta saat 23.30’da konuşan Aksu, sabaha karşı yaşanan sarsıntı sonrası oturduğu aile apartmanına koştu.
Yıkılan aile apartmanından Aksu’nun eşi Ergün (52), kızı Ayşe Parıltı (24), oğulları Hacı Mehmet (22) ve Burhan Aksu (20) ile kayınpederi Mehmet, kayınvalidesi Zeynep Aksu ve görümcesi Sebiha Çelik’in cansız vücudu çıktı.
Konteynerde kayıplarının yasını tutan Aksu, ailesinden geriye kalan anılarla teselli bulmaya çalışıyor.
Huzurevinde hizmetli olarak çalışan Emine Aksu, AA muhabirine, eşinin 5 Şubat sabahı kendisini nöbete bırakıp gittiğini söyledi.
Eşi ve çocuklarıyla en son konuşmasının 5 Şubat gecesi telefonla olduğunu anlatan Aksu, “Bu son konuşmamız, son gülüşmemiz, son kahkahamızmış. Ve o anda hepimiz gözlerimizi kapattık, ta ki 04.17’ye kadar. Nereden bileceğiz ki o anda sevdiklerimizle son sefer konuştuğumuzu ve bir daha gözlerini açamayacaklarını.” diye konuştu.
Aksu, zelzelenin kendisinden eşini, evlatlarını, en sevdiklerini aldığını lisana getirdi.
Yaşadığı acının tanımının olmadığını anlatan Aksu, şunları söyledi:
“Eşim, kızım, birinci göz ağrım Ayşenur, kolum kanadım Hacı Mehmet’im, göz bebeğim Burhan’ım, kayınvalidem, dualarını benden esirgemeyen kayınpederim, görümcem toplam 7 kişiyi ebediyete uğurladım, çok sıkıntı. Ben nöbete gidiyorum, geliyorum, sevdiklerim enkazın altında. Bir şey yapamıyorum, çıkartamıyorum, elimden hiçbir şey gelmiyor. Sesleniyorum fakat yetişemedim, hiçbirine yetişemedim.”
“GELECEKLER DİYE BEKLEDİM, KİMSE GELMEDİ”
Aksu, ailesinin cansız vücutlarının zelzelenin sonraki günü enkazdan çıkarılmasına karşın, 35 gün konutunun önünden ayrılamadığını belirterek, şunları kaydetti:
“Oradan ayrılırsam ‘çocuklarım gelmez’ dedim. ‘Ben beklerim çocuklarımı’ dedim. Bu bana latifedir, gelecekler diye bekledim, hiç kimse gelmedi. 6 Şubat’ın takvimden çıkarılmasını istiyorum. Zira benim hayallerimi, umutlarımı, sevdiklerimi aldı. Ayakta durmaya çalışıyorsun. Bir sevdiğinizi günlerce, aylarca, haftalarca göremediğinizi düşünün, yani nasıl yapabilirsiniz ki?”
KADİR ÖZER: EŞİMLE BİR GÜN BİLE TATIŞMADIK
Kahramanmaraş merkezli sarsıntılarda yıkılan meskeninin enkazında eşi ve oğlu hayatını yitiren, yıkıntılar altından 18 saat sonra kurtarılan lakin bir bacağını kaybeden öğretmen Kadir Özer, kabir ziyaretlerinde ailesiyle hasret gideriyor.
Adıyaman’daki Demokrasi İlkokulu’nda sınıf öğretmeni olan 57 yaşındaki Özer, sarsıntıya Yenimahalle Mahallesi’nde bulunan meskeninde yakalandı ve ailesiyle enkaz altında kaldı.
Eşi Gülseren ve Adıyaman Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi 4. sınıf öğrencisi 23 yaşındaki oğlu Muhammed Zahid’in ömrünü yitirdiği zelzeleden 18 saat sonra enkazdan kurtarılan Özer, bina kolonunun altında kalan ve kangren teşhisi konulan sağ bacağını kaybetti.
Özer, AA muhabirine, uyurken yakalandıkları sarsıntıda umutlarını, geleceğini ve her şeyini kaybettiğini söyledi.
En değerli kaybının ailesi olduğunu, ortadan geçen 1 yılda eşinin ve oğlunun anılarıyla yaşadığını lisana getiren Özer, şunları kaydetti:
“Onları çok özlüyorum, her gece hayalimde görüyorum. Bir gün bile tartışmamıştık eşimle. Çocuğum da çok çalışkan bir öğrenciydi. Bir gün bir şikayet gelmemişti kapıya. Veli toplantılarına gittiğimde ‘Siz melek yetiştirmişsiniz, çocuk değil, o bir melek’ diyorlardı. Herkes tarafından sevilen bir çocuktu. Mezarlarına da sık sık gidiyorum. Haftada bir, birtakım haftalarda 2-3 sefer gittiğim oluyor. En huzur bulduğum yer orası.”
Okulların orta tatile girdiğini hatırlatan Özer, boş vakitlerini kitap okuyarak geçirdiğini, binden fazla kitabının da enkaz altında yok olup gittiğini belirtti.
Özer, tek bacakla yaşamanın zorluğuna da değinerek, “56 sene sağlam olarak hayata devam ediyorsunuz, birden karşınıza büyük bir mani çıkıyor. Hakikaten bir bacağı kaybetmek de büyük bir mahzur.” dedi.
ÖĞRENCİLERİYLE TESELLİ BULUYOR
Geçen yıl, Ramazan Bayramı’nda Adıyaman’a geldiğini ve eylül ayında okula tekrar öğretmen olarak başladığını anlatan Özer, uzak kaldığı öğrencilerine kavuştuğunu söz etti.
Öğrencileriyle de teselli bulduğunu vurgulayan Özer, şöyle konuştu:
“Şu anda 37 öğrencim var. Bunun 30’u eski öğrencilerim. Onlar da beni sabırsızlıkla bekliyorlar. Yapabildiğim kadar öğretmenliğe devam etmeyi düşünüyorum. Öğrencilerimden ayrılmayı da düşünmüyorum. Çok seviyorum çocukları. Onlarsız olmuyor. Öğrencilerle biz arkadaş üzereyiz. Çocuklar çekinmez, gelir boynuma sarılır, öperler beni. Babalarına, annelerine nasıl davranırlarsa bize de birebir formda davranırlar.”
MUHAMMED DİNÇER: MÜCADELEM ANNEM İÇİN
Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat 2023’te meydana gelen zelzelelerde babası ile üç kardeşini yitiren ve kendisinin de sağ bacağı ampüte edilen Adıyamanlı Muhammed Dinçer, artık profesyonel basketbolcu olabilme yolunda ilerliyor.
Dinçer, zelzele anında yaşadıklarını ve tedavi sürecini AA muhabirine anlattı.
Adıyaman’da ailesiyle birlikte yaşayan Dinçer, oturdukları binanın 5 katlı olduğunu aktardı. Sarsıntı günü kar yağdığını, havanın da çok soğuk olduğunu belirten Dinçer, zelzele anlarını şöyle anlattı:
“Uyurken birden güya biri beni havaya fırlattı. Kardeşlerim odalarında yatıyordu, çabucak onların yanına koştum. Kardeşlerimin üstüne atladığım üzere her yer yıkıldı. Üç kardeşim vardı, 18 yaşında biri erkek biri kız ikiz ve bir de 24 yaşında ablam vardı. Babam da yatak odasında yatıyordu, onun hiç sesini duymadım. Annem vilayet dışındaydı. Gözlerimi açtığımda bir kardeşim uyanıktı, onunla konuştuk, şuurunu açık tutmaya çalıştım lakin bir mühlet sonra şuurunu kaybetti ve vefat etti. Üç kardeşim de yanımdaydı. Ömür üçgenimiz yoktu, yalnızca başım dışarıda, kalan tüm bedenim enkaz altındaydı. Güç nefes alabiliyordum. Kardeşimin birini ellerimle kazıyarak enkaz altındayken ben çıkarttım. Babamın cansız vücudunu de zelzelenin yedinci günü çıkartmışlar.”
Sağ bacağının üzerine düşen kolon sebebiyle kıpırdayamadığını söyleyen Dinçer, Adıyaman’da olmayan annesinin yaşadığı fikriyle enkaz altında hayata tutunduğunu lisana getirdi.
“DOĞUM GÜNÜMDE ENKAZDAN ÇIKARILDIM, YİNE DOĞDUM”
Dinçer, ailesinin cansız vücutları yanındayken hayata tutunmaya çalışmanın çok güç olduğunu vurguladı. Zelzeleden yaklaşık 48 saat sonra gönüllülerce enkazdan çıkarıldığını söyleyen Dinçer, “Enkazdan doğum günümde çıkarıldım. Doğum günümde enkazdan çıkarılmak tekrar bir doğum oldu benim için, yine hayata geldim.” diye konuştu.
Annesinin sarsıntısı duyar duymaz Adıyaman’a geldiğini söz eden Dinçer, “Annem yanıma geldiğinde ben gökyüzüne bakmaya başladım, annem beni hayata bağladı. Altı kişilik ailemden geriye annem ve ben kaldık. Artık, anneme nasıl bir hayat sunabileceğimi düşünüyorum. Gayretim annem için.” dedi.
“SIRT SIRTA VEREREK HAYATA TUTUNACAĞIZ”
Dinçer, enkazdan çıkarıldıktan sonra götürüldüğü Adıyaman’daki hastanede 10 Şubat’ta bacağının ampüte edildiğini, bir gün sonra da Ankara’ya sevk edildiğini anlattı ve şunları söyledi:
“20 Mart’ta fizik tedavi sürecim başladı. Umudumu kaybetmiştim lakin hekimler ve tüm sıhhat çalışanları tekrar hayata tutunmamı sağladı.
Fizik tedavi sürecimle birlikte sporla ilgilenmeye başladım. Okulumu bitirip antrenör olmak istiyorum. Basketbolla ilgileniyorum. Gençlik ve Spor Bakanlığının düzenlediği etkinliklerde spor kısımlarıyla tanıştım ve basketbolu seçtim. Bundan sonra ampüte basketbol ile profesyonel olarak ilgileneceğim. Annem benim, ben onun ardında olduğum için sırt sırta vererek hayata tutunacağız.”
Dinçer, sarsıntının dünyaya bakışını değiştirdiğini, artık vaktin ne kadar değerli olduğunu çok daha yeterli anladığını söyledi.
Hayatın çaba olduğunu ancak anların pahasını bilmek gerektiğinin altını çizen Dinçer, “Bir yere ulaşmak istiyorsan koşacaksın. Koşamıyorsan yürüyeceksin, yürüyemiyorsan gerekirse sürüneceksin, sürünemiyorsan emekleyeceksin. Her ne olursa olsun gayret edecek ve gayeye ulaşacaksın. Ben de bacağımı kaybettim lakin protezim takıldı ve yeni bir yol belirledim. Artık gayelerime ulaşmaya çalışıyorum. Engellilerin de her şeyi başarabileceğini göstermek istiyorum.” diye konuştu.
“ÇARESİZLİĞİ GÖRDÜM”
44 yaşındaki anne Sevgi Dinçer de Adıyaman’da konutlarının enkazını görünce şok olduğunu belirtti, hislerini göz yaşları içinde “Çaresizliği gördüm.” diyerek lisana getirdi.
Üç çocuğunu zelzelede kaybettiğini daha sonra öğrendiğini anlatan anne Dinçer, şunları söyledi:
“Bana evvel ikizlerin yaşadığını ve hastane olduklarını söylediler lakin oraya gittiğimde acı haberi öğrendim. Muhammed de bana ‘Anne, kurtaramadım kimseyi’ dedi.
Rabb’im bir çocuğumu bana bağışladı. Keşke, ben de orada olup gitseydim diyorum bazen lakin Rabb’imin bildiği vardı, beni sağ bıraktı ki ben de oğluma bakabileyim. Şükürler olsun… Yarınımız yok, ileride ne olacağını bilemiyorum. Bundan sonra Rabb’im bana sıhhat verdiği sürece oğlumun başında olacağım. Son nefesime kadar oğlumla olacağım. Dileğim, Rabb’im bir daha yaşatmasın, düşmanımın başına vermesin, kimsenin canı yanmasın, kimseyi de evladıyla sınamasın. Eşimi de kaybettim ancak evlat acısı çok farklı.”
“ŞU AN PROTEZ AHENGİNİ SAĞLADI”
Muhammed Dinçer’in tedavisinden sorumlu olan Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Hastanesinde vazifeli Uzman Dr. Emine Esra Bilir de “Muhammed hastaneye geldiğinde ampüte edilmişti. Burada hastamızın fizik tedavi sürecini erken periyotta yara bakımıyla başlattık, güdük bölgesindeki yaranın uygunlaşması tamamlandı. Akabinde protezin reçetelenmesi ve uygulanması, eğitim süreci yapıldı. Ortopedi kısmında bir ameliyat daha geçirdi. Şu an protez ahengini sağladı.” bilgisini verdi.
Muhammed Dinçer’in genel sıhhat durumunun düzgün olduğunu söz eden Bilir, “Şu an çok düzgün. Maksatları, hayalleri var. Biz de bunları yerine getirebilmesi için hazırlamaya çalışıyoruz. Artık toplumsal hayata adaptasyon sürecini yaşıyor.” dedi.
ENKAZDAN KURTARMA ÇABASININ SEMBOLÜ OLDU
Bölgede arama kurtarma çalışmaları sırasında başından dumanların çıktığı fotoğrafıyla medyada yer alan arama kurtarma gönüllüsü Mustafa Aydın, AA muhabirine, daha evvel birinci yardım ve arama kurtarma eğitimi aldığını, Van, İzmir ve Gölcük sarsıntılarında de yardım için bölgeye gittiğini anlattı.
Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’ta yaşanan zelzelesi öğrendiğinde bölgeye gitme kararı verdiğini belirten Aydın, “Hatay’a 19 saatlik seyahatin akabinde gittik. Daha otobüsten gereçlerimizi indirmeden yanımıza gelen bir kız çocuğunun ‘Enkazdan babamın sesini duyuyoruz ancak çıkartamıyoruz, konutumuz yakın’ demesi üzerine bulduğumuz birkaç kesim materyalle enkazın başına gittik ve kazmaya, çalışmaya başladık” dedi.
AA Yılın Kareleri oylamasında “Deprem: Umut” kategorisinde “Kurtarıcı” isimli fotoğrafta başından buhar çıkarken görüntülenen Mustafa Aydın, o karenin kıssasını AA muhabirine anlattı.
Fotoğrafın çekildiği sırada zelzelenin yaklaşık 101’inci saatinde olduklarını, o ana kadar hiç uyumadığını lisana getiren Aydın, 600 Konutlar Sitesi’nin enkazındaki depremzede Hikmet Yiğitbaş’a ulaşmak için 4,5 saat aralıksız çalıştığını anlattı.
Bitkinliğin sebebinin uykusuzluk olduğunu belirten Aydın, şöyle konuştu:
“Biz öbür bir binada çalışmalarımızı tamamlamış ve kampa geri dönüyorduk. O sırada Hikmet Yiğitbaş’ın bulunduğu enkazdan ses duyduğunu söyleyen bir genç yanımıza geldi. Ben de gidip enkazda dinleme yapmak istedim. Sesimi duyan var mı? diye seslendim ve Hikmet’in ‘Buradayım abi’ dediğini duydum. O andan itibaren enkazı bırakmamız mümkün değildi. Daha sonra binayı tanıyan birinden binanın biçimiyle ilgili bilgi aldık ve çalışmaya başladık. Hikmet’i, yaşadığı dairenin iki kat altında yatak odasında bulduk.”
Fotoğrafının çalışma yaptığı enkazdan dışarıya çıktığı ve sıhhat takımlarına depremzedenin durumu hakkında bilgi verdiği sırada çekildiğini kaydeden Aydın, “Hikmet’e ulaşmıştım, onu sıkıştıran moloz yığınını açmak için kesintisiz 4,5 saat çalıştım zira kolu art tarafında kalmıştı, morarmaya başlamıştı. O kadar mühlet boyunca deri deriye, göz göze, hiltinin ısısı, toz duman ortasında Hikmet’le taban tabana kaldık. Artık çıkarmaya sıra geldiği için çıkıp sıhhat gruplarına bilgi vermem gerekiyordu” diye konuştu.
Çalışma yaptığı kurtarma koridorunda ısının yaklaşık 40 dereceyi bulduğunu, dışarıda ise -8 derecelik bir sıcaklık olduğunu anlatan Aydın, “Vücudum havadan daha sıcak olduğu için, beden ısım soğuk buharlaşma ile başımdan çıkmış. Ben farkında değildim, oradaki öbür istekli arkadaşlar biraz soluklanmam için başımdan bareti çıkarıp bana su vermişlerdi. O sırada da o denli bir imaj oluşmuş.” sözlerini kullandı.
“DÖNDÜĞÜMDE, KENDİ HAYATIMDA BÜYÜK BİR ENKAZ OLUŞTU”
Deprem sonrası olağan hayatına döndüğünde yaşadıklarına da değinen Aydın, “Kendi hayatımda büyük bir enkaz oluştu. Ruhsal bir enkaz; travmalar, sanrılar. Sonra maddi bir enkaz oluştu, 15 yıl evvel kurduğum iş yerim kapanmanın eşiğine geldi” açıklamasında bulundu.
Deprem bölgesinde kaldığı müddette yapamadığı ödemeler nedeniyle bankalarla kimi meşakkatler yaşadığını lisana getiren Aydın, şunları kaydetti:
“Biz oraya insan hayatına dokunmak için gittik. Bana otomobilini vermek isteyenler, konutunda birikmiş parasını teklif edenler oldu. Bir tane teyze, ‘Beni çıkarttığın yerde dolabın içinde hac param var, onu al’ dedi ancak biz bunları kabul etmedik. Biz, maddi beklentiler için gitmedik. Lakin dönüşte kendi hayatınızda maddi çöküntüler yaşamak çok berbat. Orada yaşadıklarımın bana verdiği gururu öteki hiçbir şey veremez.”
TDV GENEL MÜDÜRÜ İZANİ TURAN: 17 BİN ÇALIŞANLA DAİMA ALANDAYDIK
Türkiye Diyanet Vakfı (TDV) Genel Müdürü İzani Turan, 6 Şubat’ta meydana gelen ve 11 ili etkileyen Kahramanmaraş merkezli zelzelelerin akabinde yaklaşık 10 milyon depremzedeye yardımda bulunduklarını belirtti.
Turan, AA muhabirine yaptığı açıklamada, “asrın felaketi” olarak tanımlanan sarsıntılarda hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet, yakınlarına sabır diledi.
Türkiye’nin afet bölgesi olması nedeniyle önlemi elden bırakmamak gerektiğinin altını çizen Turan, yıkımı çok büyük olan sarsıntıların tüm Türkiye’yi ayağa kaldırdığını söz etti.
Depremler sonrasında Diyanet İşleri Başkanlığı ve TDV’nin acil toplanıp aksiyon aldığını aktaran Turan, “Bir vazife dağılımı oldu. Günlerce, aylarca gündüzü geceye, geceyi gündüze katarak çalışmalarımız devam etti. Taşınabilir ikram araçlarımız, taşınabilir mutfağımız, arama kurtarma ekipmanlarımız ve alimizde afetle ilgili ne cins imkanlar varsa onları hepsini alana yönlendirdik. Birinci gün itibariyle Diyanet İşleri Liderimiz başta olmak üzere takımlarımız olay mahalline intikal ettiler. Durum tespiti, acil yapılması gerekenler yapıldı. Ondan sonra da 17 bin işçi ile daima alanda olduk.” tabirlerini kullandı.
Diyanet ve vakıf işçilerinin hala afet bölgesinde vazife başında olduğunu belirten Turan, “Deprem bölgesindeki Kur’an kursu hocalarımız, imamlarımız, müezzinlerimiz, vaizlerimiz ve müftülerimiz nitekim efsane çalışmalar yaptı.” diye konuştu.
“10 MİLYON İNSANIMIZA ULAŞTIK”
İlk etapta yaklaşık 4 bin çadır ile 3 bin 600 konteyneri AFAD ve Türk Kızılay’a teslim ettiklerini bildiren Turan, depremzedelere manevi rehberlik yaptıklarını da lisana getirdi.
Vakfın, zelzelelerin etkilediği 11 vilayet ile başka kentlere göç eden depremzedelere yönelik yardımlarına değinen Turan, şöyle konuştu:
“10 milyon insanımıza ulaştık. Kayıtlarımız bunu gösteriyor. İnsani muhtaçlık gereçleri, sıcak yemek, kahvaltı, ramazan ve sahur programları, ramazanda dağıtığımız yardım kartları, elbiselik yardım kartlarımız üzere birçok alanda yardımlarımızı yürüttük çok şükür. Kurban bayramında 69 bin kurban payında 10 bininden fazlasını sarsıntı bölgesine gönderdik. Bunun yanında çabucak hemen bütün ailelere kavurma ulaştırdık. Birinci önceliğimiz sarsıntı bölgesi oldu.”
Turan, Başkanlığa bağlı yurt ve Kur’an kurslarında depremzedeleri ağırladıklarını belirterek, bu depremzedelerin tüm gereksinimlerini karşıladıklarını kaydetti.
UMKE TAKIMI: HER KURTARDIĞIMIZ CAN BİZİ DAHA ÇOK MOTİVE EDİYORDU
Kahramanmaraş merkezli zelzelelerde vazife alan Van Vilayet Sıhhat Müdürlüğünde misyonlu Ulusal Medikal Kurtarma Takımı Ünitesi (UMKE) çalışanı, arama kurtarma çalışmaları sırasında yaşadıklarını ve biriktirdikleri anılarını anlattı.
Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat’taki zelzelelerde Adıyaman’da enkaz altında kalanların yardımına koşan UMKE vazifelisi Muhammet Yılmaz, gazetecilere, zelzele bölgesine giden birinci takımda yer aldığını söyledi.
Can kurtarmak için gece gündüz çalıştıklarını belirten Yılmaz, “Depremzedeler bizi gördüklerinde keyifli oldular. Her kurtardığımız can bizi daha çok motive ediyordu. İnsanlara umut ışığı olduğumuz için çok memnunum. Birçok canın kurtarılmasında vazife yaptık. Her kurtardığımız kişiyi hastaneye ulaştırmak için vakitle yarışıyorduk. Unutamayacağımız birçok anımız oldu.” diye konuştu.
Enkazda 3 kardeşi çıkardığı anda yaşadığı memnunluğu aktaran Yılmaz, şunları kaydetti:
“Bir sitenin enkazında canlı belirtisi vardı. Çalışmaları orada ağırlaştırdık. Bir kişiyi beklerken tıpkı yerde üç kişiyi çıkardık. Üçünün de birbirinden haberi yoktu lakin birbirlerine sarılmışlardı. Üçü de kardeşti, kurtardığımızda çok memnun olmuştum. Birebir bölgede 14 yaşlarında kız çocuğunu kurtardık. Birinci ulaştığımızda eşarbını istedi, saçı açıkken çıkarılmak istemedi. Eşarp bulduk ve o biçimde çıkardık. Elinde kitap ve Kur’an-ı Kerim vardı. Çok etkilenmiştim. Asla unutamıyorum.”
Sağlık işçisi Ayşe Özeler de “Aradan bir yıl geçti lakin hala yaşadıklarımı unutamıyorum. En kısa vakitte oraya ulaşmaya çalıştık. Yollar, köprüler yıkılmıştı, kar ve tipi vardı. Ona karşın birinci gün Adıyaman’a ulaşmayı başardık. 70’inci saatte enkaz altında bir bayanın yaşadığı ihbarı aldık. Bayanı 5 saatte çıkardık ancak ikiz çocukları ve eşini kaybetmişti. Ailesiyle bir ortadaydı. Çıktığında çocuklarını sordu, bu durum beni çok etkilemişti.” tabirlerini kullandı.
Ambulans Acil Bakım Teknikeri Vural Yavuz ise “Hayatımız boyunca unutamayacağımız anılar oldu. İnsanların canlarını kurtarmak için gayret ettik. Aç susuz kalıyorduk fakat kurtardığımız her can bizi çok keyifli ediyordu. Allah bir daha bu türlü felaketleri yaşatmasın.” dedi.
Yorumlar kapalı.